سررسید (من نوشت های من)

اینکه حال بد یکی رو بفهمی و بفهمی که کاری از دستت برنمیاد

این نوع فهم فهمیدن ها قلب و روح آدم رو جریحه دار می کنه

+ کسی می دونه این جور وقتا باید چیکار کرد که از حال اینهمه ناتوانیت نمرد¿¿¿

+ کسی می دونه این وقتا جز دعا عکس العمل درست چیه¿¿¿

کسی می دونه وقتی اون یکی عزیزته رفتارتو چطور جمع کنی¿¿¿

+سخته ... و سخت تر ... و سخت ترین ....گاهی شاید برای تو خارج از گود به اندازه اونی که تو گودِ

+با خودم می گفتم?:

زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی ، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟
!!!هیچ
زندگی، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است

+ هی فاطمه با شگفتی بهم می گفت : فلانی خیلی کتاب خونده هااااااااااااا

اینقدر شگفت زده بود که:

انگار که شق القمر کرده و شاهکار ها نموده که ما نَنَکردیم و نَنَمودیم

یا انگار که مثلا مسکن مهر ضد زلزله ساخته داده دست ملت

یا مثلا  حسین فریدون توبه کرده پولایی که بالا کشیده رو بالا آورده

یا قراره بعد گذشت نود و نه روزِ قرنی ، روز صَدُم  برنامه کوتاه مدت 100روزه روحانی رو  بیاره که روی ماهشو زیارت کنیم

از آخر لجم دراومد گفتم:

خیلی کتاب خونده رو ولش کن........تعدادشو ولش.......چقدر کتابایی که خونده رو داره تو زندگیش پیاده می کنه¿¿¿¿   چقدر تو زندگیش تاثیر گذاشته¿¿¿¿¿

مگه هر کی کتاب زیاد خوند ملاکه

منم یهههههههه زمانی خیلی کتاب می خوندم ولی کو¿¿¿ کجاس¿¿¿ این یکی در و اون یکی دروازه

+ سکوت کرد

*** غرض از بیان این شاهد مثال که عرض نمودم ، اینکه ، بعضیام هستن به محض اینکه خدانکرده چهارتا کتابشون میشه شیش تا به تو با چش عاقل اندر سفیه می نگرند...انگار که علامه شدن...باید حضرت کتاب و سرانه مطالعه خطابشون بنِمایی ...هی فاز تو نمی فهمی و من می فهمم میگیرن برات که دلت می خواد ارّه شون کنی ...اره کتاب خوندن ارزشه بر شکاکشم تف :)

ولی ارزش تر اونه که ماحصل این کتاب خوندنه ، این علمه،این فهم و بصیرت جدیده،این نعمته،کاربردی تو زندگیت و شرفت و تفکرت و انسانیتت و موفقیت وغیره و غیره نمود پیدا کنه...نه اینکه برای ادا و پز مطالعاتی  یه کتابخونه خاک و خولی  سربار گوشه اتاقت کنی توشم پره کتاب با هزاران موضوع و رنگ و لعاب، فاخر و غیرفاخر ،دست اخر از n تا جز چندتا یا نخونده باشی یا خونده باشی حواست هزار جای دیگه ی ناکجا آباد  که ازت می پرسن خب چی شد¿¿¿ چی میگفت¿¿¿ مکث کنی و بگی نمی دونم، حواسم نبود،فک کنم و.. یا حواستم که جمع باشه تهش انگار نه انگار، هویج گونه هیچ فرقی نداشته باشی با خوندن قبل و بعد کتابت...فقط این وسط چشاتو از جا درآورده باشی... تازه اگه این خوانش های پُزمآبانه  چَپَکی درموردت عمل نکنه و جو گیر نشی و تز روشنفکری ارائه ندی و نزنی جاده خاکی

بعله

والا

چیش

:)

این متن رو تو یه کانال خوندم، زیادی منطقی بود، دزدیدم  :)

 در بعضی طوفانهای زندگی،

کم کم یاد میگیری که نباید 

توقعی داشته باشی مگر از خودت.

 متوجه می شوی بعضی ها را هر چند نزدیک، اما نباید باور کرد. 

متوجه می شوی روی بعضی ها هر چند صمیمی، نباید حساب کرد. 

میفهمی بعضی ها را هر چند آشنا، نمی توان شناخت.

و این اصلاً، شکست نیست، آگاه شدن نام دارد.

ممکن است در حین آگاه شدن درد بکشی، این آگاهی دردناک است، اما میوه اش شیرین است...

پستای کانالت جدیدنا خیلی بوی نامیدی میده تسنیم

منی که میدونی چقدر مشتاق رقص قلمتم رو ترسونده از باز کردن هر پست جدید... 

دست و دلم نمیره به خوندنشون...ازین حجم نامیدی حالی بهم دست منزجر ...مثه حالی که از خوندن کتاب بوف کور بهم دست میده.. حالی چندش...حالتی کدر و سیاهی و سنگینی به آدم دست میده...از هرچه که حس نامیدی رو بهم تزریق کنه متواری ام... ننویس اینجور...وقتی دلگیری از زمین از  زمینیا ننویس...سر ببر به آسمان...یک جرعه آسمان هایت کو رفیق¿¿¿!!!!

+ پست ناامیدانه خره اصن...تمام شد رفت...