سررسید (من نوشت های من)

تو اتوبوس

سرم پایین بود

داشتم کتاب ارمیا می خوندم

یه اقایی سن و سال دار اومد بالا و شروع کرد به زدن ساز و خوندن در مدح پیامبر،امام حسین،امام رضا

حس خوبی میداد خوندنش

یه چیزی بگم؟

هی تو خوندش می گفت: محمد

و

نمی دونم چرا دل من از جا کنده می شد

من حتی نمیدونم اسم اون سازی که گنده بود و شبیه گیتار بود و صداش شبیه ساز دهنی ، اسم ش چی بود ک دستش بود

تازه اون اقایم درست ساز نمیزد...پارازیت داشت نواخت ش.‌.ولی حس خوبی بهم داد...دلم می خواست تا ته مسیر بخونه...