سررسید (من نوشت های من)

صفحه رو باز میکنم

چند ثانیه نیگا میکنم

میبندم

ذهن مدام وراجی میکنه

اما من محلش میدم و نمیدم

کمتر می نویسم

نه اینکه حال حرف نداشته باشم هااا

نه، از من بعیده

بلا به دور

دور از جونم

اما حرفام هضمش سنگینه

سر معده گیر می کنه

رو دل می کنم

از هم تجربه حالش به کنار، و باز تجدیدی از تجربه نوشتارش

به قول دکتر شریعتی نازنین

حرف هایی هست برای گفتن

و

حرف هایی هست برای نگفتن

+ پیش نویس هایی که دارند تو گوشی در حد همون پیش نویس باقی می مونند، حرفایی اند که فراتر از حرف اند

+ فهمیدین چی گفتم¿¿¿ اگه نع،پس ولش کنین