سررسید (من نوشت های من)

باران که شدى مپرس ، این خانه‌ی‌ کیست
سقف حرم و مسجد و میخانه‌ یکیست

باران که شدى، پیاله‌ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پیمانه‌ یکیست

باران! تو که از پیش خدا مى‌آیی
توضیح بده عاقل و فرزانه یکیست

بر درگه او چونکه بیفتند به خاک
شیر و شتر و پلنگ و پروانه یکیست

با سوره ى دل ، اگر خدارا خواندى
حمد و فلق و نعره‌ى مستانه یکیست

این بى‌خردان، خویش، خدا مى‌دانند
اینجا سند و قصه و افسانه یکیست

از قدرت حق ، هرچه گرفتند به کار
در خلقت حق، رستم و موریانه یکیست

گر درک کنى خودت خدا را بینى
درکش نکنى , کعبه و بتخانه یکیست

+مهدی مختارزاده_ در سرایش از شعر مولانا الهام گرفته

 + یه جاهایی از شعر،جهان بینی ش منو یاد جهان بینی سهراب سپهری در اشعارش به تکرار اومده،انداخت : مشتی از خروار:

*و نخواهیم که مگس از سر انگشت طبیعت بپرد

*چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست

*گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد

*نسبم شاید به زنی فاحشه در شهر بخارا برسد

و....

+ بر سردر سرای ابوالحسن خرقانی چنین نوشته اند:

«هرکه در این سرای درآمد نانش دهید و از ایمانش نپرسید, چرا که آنکه به درگاه ایزد باری تعالی به جان ارزد, البته بر خوان بوالحسن به نانی بیرزد »

+ خداوندا بنده ی تو را امتحان می کنند که می گفته ام خاص برای او میدهم___گزیده مکتوبات مولانا___