سررسید (من نوشت های من)

امروز تو را به زور وا می دارند که از کربلای بی روح و مرده حمایت کنی و کربلای زنده را بگذاری و بگذری. حسینی را دوست داشته باشی که کاری با یزید و یزیدیان زمانه نداشته باشد. اگر در مجلس به اصلاح حسینی شان شعری برای کربلای غزه و سوریه بخوانی تو را از مجلس شان بیرون می کنند. و اگر خلاف نظرشان حرفی بزنی با تهمت و افترا و پیامک و اطلاعیه و خبرگزاری و تهدید و تطمیع در صدد ریشه کن کردن فریاد تو برمی ایند و فی الفور به امام زمان خودشان - که با امام زمان واقعی بسیار تا بسیار متفاوت است تسلیت می گویند و بر سر و صورت می زنند که وادینا و واپیغمبرا و وا حسینا. 

حسین (ع) از آن همه است. حسینی که من می شناسم همان حسینی ست که ملت در بند و هندوی هند را شصت سال قبل از زیر چنگال استعمار انگلستان آزاد کرد و حالا دارد در حوالی مزار خواهرش زینب(س) به بچه های مظلوم حزب الله آب می رساند. حسینی که من می شناسم خود خود حسین است نه سین سین سین هایی که از اکوهای گران شما بیرون می اید. 

مرا ببخشید که حسین من کمی تا قسمتی با حسین شما فرق می کند.

...

+ بر زانوی حسین بزرگ شده را مگر جز این است انتظار! 

+ علیرضا قزوه_وبلاگِ عشق علیه السلام_شاعرانقلابی_آیینی_ می دوستَم دلواره اش را برای ارباب دل

+ متن بُرش خورده است...تو خود حدیث مفصل بخوان...

+ از دبیرستان که تک و توک اشعارشون تو کتابامون به چشم می خورد و می خوندم اشعار ایشون رو  می دوستَم ولی دیگه دنبالش نرفتم و دیر به دیر که گاهکی گریزی به چشمم می زد،رد نمیشدم و می خوندم،همینطور که از سخنان علی شریعتی نخونده نمی تونم رد بشم،نمیدونم دیشب دنبال اشعار کی بودم که بعد مدتهای مدید چشمم به اسمشون خورد و با ذوق کلیک به وبلاگ شون و این شد باز سرآغاز خوانش اشعاردلنواز...

+ علیرضا خان به جمع همرهان جان محمدمولانا_سهراب_قیصر_حمیدرضا_ابوسعید و ...سایر وابستگان مورد علاقه مان خوش آمدی