سررسید (من نوشت های من)

کریه جونی،امروز همینطور که تو راه مسجد امام رضا قبل نماز ظهر داشتم رگباری بهت می غریدم و غر پشت غر اونم با صدای نیمه بلند و رسا و سینه ای سپر و حق به جانب (سر قضیه همین پنجشنبه و با اغیار پریدن و توتینگ خوردن و محو شدن و الی آخر) و توی عبضی :(((( در جواب همه حرص خوردنای من و دست گلای خودت می خندیدی ؛ هی خواستم بگم :

اصن من موندم واس چی اینقد تویه خر رو دوست دارم؟؟؟ اصن تو چی داری؟؟؟

اینقدی که با اینکه می دونی من چقد روت حساسم باز می چزونیم و باز سه سوته خرم می کنی!!!

الان که دارم فک میکنم می بینم یک جوابش برام اظهر من الشمسه:

 اول وقت شدن خدا

نکند دل را ز تو جدا

ثَلاثَةٌ تُورِثُ المَحَبَّةَ : الدّینُ وَالتَّواضُعُ وَالبَذل
سه چیز است که محبّت می ‏آورد : دین ، فروتنى و بخشش

تحف العقول، ص 3