سررسید (من نوشت های من)

به به!!! ساعت از سه گذشته

چای می خورم، می نویسم

چای می خورم، می نویسم

چای می خورم،می نویسم

رواست از زبان شاعر بَگویَم :چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی!!! البته نصفه شبی

و همچنان رواست در ذم خود نیز بَگویَم:  معده مبارک که خندق بلا شد بماند، فردا باید برم حوزه جان و خوابم میاد که بماند، صب چون نخوابیدم چشام مثه بادبادک می بادَد و مردم دل ترکان می شوند بماند،گوشیم که داره چنگ میندازه به شارژرم وبا بد وبیراه شیون خستگی سرمیده بماند،عاغا خب مگه صب رو ازت گرفتن مسلملن،عجب برنامه ای درست کردیم واس خودمون هاااااا

+ عاغا یه سری حرفا هستن مثه نون بربری می مونن، داغ داغ می چسبن، بمونن بیات میشن

+ اصن منکه خودم با این مثال خوشمزه م قانع شدم، سایرین هم صب یه تُک پا برن نونوایی قانع میشن،بدم قانع میشن