سررسید (من نوشت های من)

الحمد الله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین و الائمة معصومین علیهم السلام .

از ما برای تو یک چاه ماند و یک مشت نجوای تنهایی پر اشک

یک استخوان در گلو و یک منبر اشباح الناس و محاسن پر اشک

یک قران بر نیزه و یک ملحفه زخم جهل مارقین و ناکثین و قاسطین و دل پر اشک

یک ابرمرد خانه نشین و یک هجمه تندرو و کندرو محراب پر اشک

یک سپاه بی سلاح و یک جماعت مسجدی بر وضوی چشمه های جهل اشک

دیگر بگذار از سجاده حسن و معجر زینب و انگشتر حسین و  مشک عباس وصورت ناموس تو چیزی نگویم

از ما برای تو روی سیاه ماند

و از تو برای ما همه چیز ... همه چیزی ک هست و لیک شبیه به تو نیست

و بیشتر از همه داغ جگر سوز نبود تو و شور پر سوز ولایت تو..

بین ولوله ی ولایت تو

جای تو خالیست

جای جاذبه و دافعه تو خالیست

جای آرمان فرزند تو خالیست

جای یک پدر بر سر ما همچنان خالیست

یتیم مانده ایم

+ما هنوز هم روز ولایت تو جشن میگیریم اما بین خودمان بماند مولا، ما بچه شیعه های پرادعا هنوز هم نفهمیدیم معنای مولا ... سندش تنهایی آقا...حضرت مولای طاها

بخوان ذکر فرج بر غیرت ما ، غیرتْ پدرِ ما