سررسید (من نوشت های من)

بر خلاف ب سادگی گفتنم  تو یکی دوسال پیش ب زهرا که من می خوام خط شکن باشم که راه واس بقیه باز شه،خط شکن بودن ،،، شاید سخ،نه ،نه، حتماااا سخته ولی مهم نیس،بزار همه دنیا مسخره م کنن،حتی اگه که نه،مطمئنم اولینشم خونوادم باشن و هستن،فقط تو از من راضی باش خدا...من طرف توام،تؤامانم باش

و پناهم

و......باز هم ،پناهم

+ رقصیدن و دیلینگ دیمبو زدن حرومه مامان،حتی اگه اینم نشه من با هرکی ازدواج کنم مجلسمو می خوام اینطوری بگیرم

رضا(با تَشَر): کی میگه رقص حرومه¿

من?(با تَشَر): من می گم

اسلام میگه

از وقتی که یادم میاد سر هرچی دوس دارم ، هیچ فرقیم نمیکنه با کی و در مورد چی و تو چه زمینه ای،کلا باید بجنگم...  واس همینم روز قبل امتحان عربیمون ،پیاده راه اقتادیم از سالن مرکزی تا در شمالی و صوبت کردن،وقتی دیانا گفت: ینی من سر هرچیزی که خواستم جنگیدم،،، قشنگ با پوست و گوشت و استخونم می فهمیدم چی داره می گه

(هر چند که به لحاظ ارزشی تو صوبت کردن درمورد ی سری چیزا  با هم هم عقیده نبوده باشیم)

انگار هشتک واجبی که خواه ناخواه واس من ساخته شده ،همینه: مبارزه _ همچنان