سررسید (من نوشت های من)

این هفته هم؛ این شنبه هم, این کلاس ساکت هم,دلخور شدم, از فاطمه , هفته پیش گفته بودم جلوی نامحرم حق نداره واسم نمک بریزه اما بازم این هفته...

اصن خیلی دلخور شدم چون گفته بودمو بازم فاطمه....

اون قدری ک بقیه که داشتن باهاش خدافظی می کردن من کیفو کتابامو ورداشتم اومدم بیرون ولی الان خدافظیمو خلاصه می کنم ازش تو یه نیم عبارت اس ام اس:سفر عشق؛ به سلامت

اونم فقط چون "زائر شماست" و من خوب می دونم زائر شما که می گن یعنی کیا

دلخوریمم سر جاش

دیدین آقا؟؟؟چقدر خدافظی امسالم با پارسالم باهاش؛ متفاوت شد- نه من فکر می کردم , نه فاطمه و نه حتی...

حتی اینبار دستشو هم نگرفتم؛تسبیحی هم کف دستش نزاشتم و بگم با التماس نگام: سلام مرا نیز بنویس

کربلا گفتم و دیدم جگرم می سوزد

آسمان دود زمین در نظرم می سوزد

با غمت می خرم آقا خوشیِ عالم را

و به عالم ندهم تا به ابد این غم را