سررسید (من نوشت های من)

هزار صحبت ناگفته در نگاه من است

ولی دریغ که این شوق در نگاه تو نیست...

+ علیرضا بدیع_فاضل نظری_علیرضا قزوه_عبدالجبار کاکایی

+ شده ام ابر که با گریه فرو بنشانم

آتش صاعقه ای را که خود افروخته ام

+ عمری که دویدیم هوس بود و عبث بود

با پای توکّل برویم این دو قدم را

+ طعم خیال داشت که درذهن ما نشست

رنگ بهشت بود  که از خواب ما پرید

دلواپسیم و کار به سامان نمی رسد

داغیم و خواب سنگ به پایان نمی رسد