سررسید (من نوشت های من)

نیگاش میکنم و رومو برمی گردونم

افسانو میگم

میگه:چییییییییییییه¿¿¿¿

میگم: من که چیزی نگفتم

میگه: زبونت اره اما اون چشمات هزارتا چیز گفت

راست میگه...تشخیصش درست بود...معنا و مفهوم رو گرفت

با اینکه من حالت چشمامو عوض نکردم...فقط نیگاش کردم

خندم می گیره

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست

تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

خندش میگیره