سررسید (من نوشت های من)

نع.مثل اینکه اینجوری نمیشه

این نفس بد داره میتازونه

باید برای تمرین برای  خودم یه جریمه سنگین درنظر بگیرم که حواسمو جمع کنم 

مثلا چی¿¿¿

باید یه چی باشه که سخت باشه 

مثلا پول خوبه !!!! اره چون پول ب جون ادم وصله واس از دست ندادنش حواستو جمع میکنی

یا مثلا روزه خوبه تو روزی که می دونی دور و ورت بساط خوراکی جات فراوونه!!!

با مثلا ¿¿¿¿¿¿!!!!!نمی دونم

فقط می دونم از این وضعیت راضی نیستم

:(

+ بعضی اعمال ناخواسته از ادم سر میزنه یعنی اینطور نیس که نفست بازی بازیت بده و وسوسه اینا، نع، همون لحظه تو باغ نیستی و بعد میبینی ای دل غافل... مثال بزنم¿¿¿¿

باشه. مثال میزنم:

قهقهه زدن ...طوری که بدونی نامحرم شنید حتی اگه نبود و ندید...

فاجعه ست برای لطافت حیای من

به دوستام که با هم می افتیم با یکی مثل زینب، صدیقه، نجمه و... دیگه هیچی جیغ جیغه که راه میندازم و گاها قهقهه...جالب اینجاست که چند لحظه بعدش که تموم میشه پشیمون میشم... نه از اون بگو بخند و شر و شوری و کیف و دورهم بودن و خندیدن و اذیت کردن و خوشحالی ،نع، بلکه از اون قهقهه ای که می تونست اروم تر باشه،ازون حیغ جیغی که می تونست پشت در بسته باشه ، ازون صداهایی که می تونست کنترل شده تر باشه که به نامحرم نرسه

از همه اون چیزهایی که میرسه به گوش نامحرم اذیتم

اذیتم از این موضوع...از این هیجانات نابه جای کودک درون که گاهی حواسمو پرت می کنه از منع هاو نباید های بزرگ درون

از شوخ طبعی و پرشوری و شیطنت هایی که شاکرانه خداروشکر میکنم که در نهادم گذاشته ولی گاهی کنترلش از دستم درمیره و هی پشیمانی و هی تکرار پشیمانی و هی ندانم که چه کنم¿¿¿

اذیتم والا

زمینم میزنه آخر