سررسید (من نوشت های من)

داشتم خبر گوش می دادم،شنیدم: حبیب الله چایچیان درگذشت... شاعر اهل بیت... من باب کنجکاوی دلم خواست سرک بکشم تو شعراشون...روحشون شاد و قرین اهل بیت ع...دلنشینی برخی بیت هاشون معرکه ست...

 برای حضرت قاسم ع:

  چه خوش است رنج و محنت به ره وفا کشیدن 

            چه خوش است ناز جانان همه را بجان خریدن

             چه خوش است جان سپاری به قدوم چون تو یاری       

به منای کربلای تو شها بخون طپیدن

چه غمی و بی پناهی به حضور چون تو شاهی              

 که خوش آیدم به راه تو شها بلا کشیدن

چه شود اگر عموجان ، بروم به سوی میدان                 

که خوش است از تو فرمان و زمن به سر دویدن

چو غزال مجتبی شد ز میان خیمه بیرون                     

بشتاب از پی آمد شه دین برای دیدن

چه عمو؟ چه نوجوانی؟ چه گلی چه باغبانی                 

به حسن صبا خبر ده که چه جای آرمیدن

بشکافت کوفیان را صف و زد به قلب لشگر                     

چه خوش است از غزالی همه گرگها رمیدن

 به جواب اهل کوفه به زبان حال می گفت                     

چه خوش است ناسزاها به ره خدا شنیدن

 زند آتشم حسانا غم شاهزاده قاسم  

                      بنگر به دست گلچین گل نوشکفته چیدن

شاعر: حبیب الله چایچیان(حسان)

+ از شاعران آیینی ،  اشعار سیدحمیدرضا برقعی رو فوق العاده می پسندم...حتی اگه شده تک بیت...تو کل بدنه ...

+ ولی امشب که سر فرو بردم در اشعار آقای چایچیان دیدم  تعدادی  از اشعارشون تحسین برانگیزه