سررسید (من نوشت های من)

*دوست داشتن حرمت است؛ منفعت نیست

*دلگیرم از کسانی که حتی تو کمک کردن هاشون هم زخم زبون هست

همین دوتا جمله یعنی همه لحظه هایی که با خوندنش زمان نمیگذشت

+ چی؟ انگار با من بودید؟ فقط یک ان فهمیدم فروریخت من هایی در من

+استاد بنفشه

+استوری

 +دارو

خدا شهیدتون کنه استاد:"(

وقتی بعد دعای مشلول اینستا باز کردم و استوری استاد رو خوندم.تقریبا نفسم نمی تونست بالا بیاد.هی دست و پا میزد تو سینه م ولی نمیدونم چرا بغض نمیشد.پتو رو کشیدم رو صورتم؛ دستامو گذاشتم رو چشام ولی چرا اشک نمیشد ک نمیریم از حجم نامریی حال عجیبی که تو ریه هام جا خشک کرده بود و با دستای گنده ش بیخ گلوم رو چسبیده بود وزل زده بود تو چشام

یکهو شکستم:

 خدایا

امشب

با من حرف زدی

به واسطه استوری استادم

میشه با اونم حرف بزنی

به واسطه هرکی و هر چی؟؟؟

و گردن کج و عبارت:خدایا براش توضیح بده لطفا...محبتی هست که از دل میجوشد ولی چون زبان به بیان الکن است عاجزانه به دامان التماس ایما و اشاره های خدا میدود و خدا چه خوب پست میکند حرفهایش را به دلت!

و اما استاد بنفشه

چقدر ک برای من محترم هستین استاد

هر جا که باشین بازم هوامونو دارین استاد

یه جا یه چیزی میگین که میشه نسخه درد خیلیامون

خدا خیلی دوستون داره که حرفایی ک باید ب ما بگه اول در گوش شما میگه..

سلام استاد

سلام پست چیِ عاشقانه های عبد و معبود

و هنوز یادم هست روزی که اختتامیه بود

و یکشنبه ای که اختتامیه سومین دوره بود

 ایستاده.دراتوبوس.زیر سیاهی نقاب.زلال اشک میریختم تمام مسیر دانشگاه تا خونه.و زیر لب فقط یک جمله زمزمه مینشست به قامت خواهش:

خدا شهیدتون کنه استاد

ببخشید ک هر موقع پس لرزه های اندیشه م رو حس میکنم فقط عمیق ترین دعاهام براتون؛ عمیق ترین شاگردی هام براتون و عمیق ترین تشکرام براتون

خلاصه میشه در:

همین یک ماوراء... خدا شهیدتون کنه استاد

#به_وقت_بین_الطلوعین