سررسید (من نوشت های من)

شبِ مادر باشد و 

شبْ به مادر گریان باشد و

شبْ از مادر به یاس پرپر باشد و

کسی دعایت کند...به ذوقت بس نیست¿¿¿

+بیدار شدم موقت از خواب و خواب غفلت...

پیام آمده بود: 

زیر باران، دعایت کردم

+ باز هم رد پای رفیقی به نام سمیرا

+ دعا...معجزه های آنیِ زندگیِ ما

+ همه ی امشب را هیچ کردم و در خواب بی خوابی دیشب هیچ دیدم و هیچ دعایی نکردم و هیچ نخواستم جز همان:الهی عظم البلاء زیر بارانِ قدم به قدم خیابان  با خواهرانه افسان

+ حاجت به طعنه است...حاجت به طعنه ی دستان خالی است ... حاجت به هرآنچه که فکر می کنید از بی لیاقتی است....

می دانم...از ما، استغفرالله و از شما ، بسم الله...

+ چه فکر می کردیم و چه شد!!!

+ دم انهایی گرم که گرم گرفتند به علم بودشان ،گرمای روضه ی مادر را

...+ مرام...فاطمیه ... و چه دورم من¿¿¿

+ پرحرفی از چیست¿¿¿ آهِ امشب ماند...مابقی پیشکش