سررسید (من نوشت های من)

درسته که خوب بودن حال نسبیه ینی ممکنه یه حالی از نظر تو خوب قلمداد بشه و از نظر من بد یا بالعکس  ولی خب مهم اینه که همون حالیو که خودت خوب قلمداد می کنی رو هم نداری

می دونم این روزا همش میگم خوب نیستی فاطمه

و تو همش تر می گی:خوبم

اگه روبه روم باشی همراه "خوبم" گفتنت یه لبخند تلخ زود محو شو هم می زنی که مثلا صحه بزاری به خوب بودنت

اگرم از پشت تلفن باشه به قاطعیت تمام می گی "اره" و یه جوری که انگار واقعا خوبی

نمی دونم چته؟ولی میدونم که نیستی

خوب نیستی